Korte verhalen

"Opruimen!", hoor ik mijn moeder tegen mijn kleine zusje schreeuwen. Ik moet er van lachen, ik heb zelf het doosje met speeltjes over de grond gegooid. Ze wordt daar altijd heel erg kwaad van. "Ik vraag het nog 1 keer Noami, ruim je zooi nu meteen op." Mijn zusje begint te huilen en probeert tussendoor te zeggen dat zij het niet heeft gedaan. "Het kan me niet schelen wie het wel heeft gedaan, ik wil dat het opgeruimd word, nu!", schreeuwt mijn moeder terug. Ik vind het altijd leuk om mijn moeder zo boos te zien. Als zij zo tegen mij doet, schreeuw ik altijd terug. "Sander, help Noami nu met het opruimen van al het speelgoed", gilt haar stem naar buiten. "Nee ik wil niet opruimen! Ik wil spelen!", gil ik terug naar haar. Ze komt naar buiten gestormd, trekt me aan mijn arm omhoog en ik trek de halve zandbak mee. "Jezus Christus, wat ben je toch een lomp jong", zegt ze, wanneer heel wat zand in haar schoenen verdwijnt. Ik moet ...