Korte verhalen

De woorden komen als vanzelf. Een nieuwe wereld opent zich voor mij. Draken, heksen en ridders. Niets is mij meer te gek. De één gaat dood, de ander blijft trots overeind staan. De sprookjes worden door mij herschreven. Op een pijnlijke nieuwe manier. Een manier die mensen zich altijd afvroegen, maar nooit hebben durven uitspreken. Wat als? Dat is altijd de vraag. Maar eigenlijk wil niemand het antwoord er op weten. Deuren worden gesloten na die vraag, toch blijft hij bij ons. Als een puist die altijd op dezelfde plek terug komt. Als een rottende appel, die de goede appels bitter doet laten smaken. Wanneer zou je je moeten afvragen, wat als? En wanneer niet? Schuldgevoel, onwetendheid, bang voor het antwoord. Je kunt je die vraag beter maar niet stellen. Ik stel de vraag te veel aan mezelf.  Wat als de draak blijft leven en de moedige ridder gedood word? De draak kan het koninkrijk overnemen en het sprookje helemaal veranderen. De wereld van de dorpelingen zal er anders uit zien. ...