Doorgaan naar hoofdcontent

Houden van, maar verliefd zijn op

"Hoe kun je dit me aandoen?," vraagt Anja met een wanhopige stem, "hoe kun je al die tijd zo tegen me gelogen hebben? Is er dan echt helemaal niets meer tussen ons voor jou?"
"Je begrijpt het niet Anja. Ik heb geen seconde getwijfeld over mijn geloftes aan jou."
"Hoe kun je dit dan doen? Hoe kun je dit zo luchtig tegen me zeggen?"
"Ik zeg het niet luchtig en maak er alsjeblieft niet zo'n heisa van."
"Geen heisa van maken? Jij had voor ons een leuke avond gepland, nu hebben we een paar drankjes op en vertel je me doodleuk dat je al 5 jaar vreemd gaat?"
"Anja, alsjebli.."
"Niets Anja alsjeblieft! Waarom heb je het niet eerder gezegd? Dan konden we samen een oplossing zoeken!"
"Ik heb zo vaak toenadering gezocht, maar je hebt nooit tijd voor mij.  Je hebt het altijd te druk met de kinderen, of je bent moe. Ik moet je smeken om seks met me te hebben."
"Dat is niet waar en dat weet je donders goed Nathan. Ik doe verdorie alles thuis en dan mijn baan nog? Denk je dat ik dan niet moe ben op het eind van de dag? Denk je dat ik dan nog zin heb?"
"Je doet niet alles thuis."
"O nee sorry, je zet inderdaad elke avond de vaatwasser aan. Heb je het bij die trut net zo makkelijk? Alleen rennen er daar geen gillende kinderen om je heen?"
"Noem haar geen trut Anja, je kent haar niet eens."
"Nee, dat zou helemaal in dit plaatje passen. Het is wel een trut. Net zo goed als dat jij een achterbakse vent bent. Ik hoop maar dat je voor vanavond geen seks op de agenda had staan. Ik walg van je!"
"Maar Anja, we hebben alles samen. Het is alleen.. Ik hou van jou maar ik ben verliefd op haar."
"O, nu word het al een stuk beter.."
"Laat me nou alsjeblieft eens uit praten. Jij bent nog steeds degene voor mij. Alleen kun jij me niet alles geven. Vroeger was je zo levendig en ondernam je zoveel. Ik kan niets meer met je delen, want ik krijg meteen een een veeg uit de pan. Net zoals nu."
"Had je dan serieus gedacht dat ik je hiervoor niet zou uitschelden? Dat ik dit allemaal wel prima zou vinden?"
"Ja, eigenlijk wel. Je kijkt zo weinig naar me om. Ik heb het idee dat je niet meer om me geeft. Ik ben niet meer van waarde voor jou."
"Waarom zeg je dit allemaal? Wil je me helemaal de grond in boren en vervolgens nog even een schop na geven? Het lukt je aardig goed namelijk. Als jij denkt dat die vrouw het is, ga dan naar haar toe. Alsjeblieft."
"Ik heb je toch gezegd dat ik alleen maar verliefd ben? Het is niets meer en niets minder."
"Dus alleen maar verliefd is niet al erg genoeg? Vijf jaar is ook niet erg? En ik maar al die tijd denken dat jij net zo verliefd bent op mij, als ik op jou. Hoe kan ik zo dom zijn en me zo erg vergissen in jou!"
"Je bent niet dom en je vergist je ook niet in mij. In die vijf jaar ben ik toch altijd gewoon weer naar huis gekomen. Elke nacht heb ik naast je geslapen. Elke ochtend gaf ik je de knuffel die je graag wilde als je wakker werd. Nog steeds doe ik dat. En ik zal het blijven doen ook. Omdat ik van je hou."
"Ik vind het heel erg dat jij niet kan inzien wat dit met mij doet. Of je negeert het, of je ziet het echt niet. Ik heb me wel echt vergist in jou. Had ik dit maar twaalf jaar geleden geweten. Dat dit zou gebeuren. Ik heb je al een tweede kans gegeven en nu schaadt je weer mijn vertrouwen in jou!"
"Als je dit twaalf jaar geleden al had geweten, was ik een ongelukkige man geweest. Je hebt me twee prachtkinderen geschonken. Wat kan ik nog meer vragen van een vrouw?"
"Blijkbaar kun je om seks vragen. Weet je, ik heb gewoon geen zin meer hier in. Als jij echt van mij houdt, dan breek je met haar. Je moet kiezen tussen mij of haar."
"Ik heb je toch al uitgelegd hoe het zit Anja? Als jij echt van mij houdt, zou je me dit niet aandoen."
"Waarom is de keuze zo moeilijk Nathan? Zij of ik? Je krijgt een week de tijd. Tot die tijd krijg je mij en de kinderen niet te zien."

Reacties

Populaire posts van deze blog

De engel in vermomming

'Mam? Ik ben zwanger', zei Maira, terwijl ze de keuken binnen kwam lopen. Ik draaide me om naar haar, niet in staat om wat te zeggen. Haar ogen waren rood, gevuld met tranen. Ik liep op haar af, mijn armen uitgestrekt. Ze legde haar hoofd neer op mijn schouder en begon hevig te huilen. 'Het komt allemaal goed lieverd', probeerde ik haar te sussen. Eerst sussen, dan boos worden en om uitleg vragen. Die manier werkte altijd het beste Maira. Een paar minuten later werd het gehuil minder en wrikte ze zich los uit onze omhelzing. Ze schoof een stoel naar achter en ging zitten aan de eettafel, met haar handen in haar hoofd. 'Van wie ben je zwanger?', vroeg ik, terwijl ik een lichte trilling in mijn stem voelde. Het bleef even stil, ze snikte nog wat en haalde haar neus op. 'Je gaat me toch niet geloven', zei ze, terwijl ze haar hoofd in haar liet rusten. 'Ken je Abel nog?' Mijn hart sloeg een paar slagen over en even werd ik duizelig. Ik moes...

Het gezicht

Ik heb geen idee wat er vanochtend is gebeurd, maar volgens mij word ik gek. Ik heb besloten om het vast te leggen, zodat ik niet kan gaan twijfelen aan mijzelf en dat jullie hopelijk een verklaring hebben. Mijn handen zijn nat van het zweet en mijn mond is droog. De voordeur sloeg eerst hard dicht en daarna hoorde ik iemand de hal door rennen. De voetstappen stopten voor mijn kamer, maar toen ik voorzichtig de deur open deed was er niemand te zien. Er kan verder niemand mijn appartement in en dat is juist het enge. Ik woon alleen, ik heb geen huisgenoten of iemand anders die de sleutels van mijn appartement heeft. Wat er dus in mijn huis is geweest, of nog steeds is, ik zou het niet weten maar het kan zelf naar binnen.. Ik heb wel eens eerder gehad dat er onverklaarbare dingen gebeuren in mijn huis. Zo verschuift er wel eens een potje, wanneer ik er net niet naar kijk. Of het scherm van mijn telefoon wat opeens aan springt, terwijl er helemaal g...

[BizarBericht] Dit zal je leren

Soms lees je wel eens een bizar bericht in de krant. Je vraagt je af wat er aan vooraf ging, of misschien hoe het is afgelopen. In de kopjes met [BizarBericht] zal ik je mijn versie van het verhaal vertellen!   Mariana loopt op haar tenen door verschillenden straten, als een schaduw, die haar man achtervolgt. Ze heeft geen idee waar hij naartoe gaat. Deze buurt is totaal onbekend voor haar. Hij gaat weer een hoek om, het volgende straatje in. Ze sluipt naar de hoek van de straat en gluurt om de hoek. Hij is al bijna weer de volgende hoek om, wanneer hij zich plots omdraait. Ze trekt haar hoofd terug en voelt haar hart kloppen in haar keel. Ze blijft nog even staan, bang om zo snel alweer te kijken. Na een aantal seconden spiekt ze toch om het hoekje en haar man is niet meer te zien. Ze rent naar het einde van het straatje, het geluid van haar hakken weerkaatst tegen de muren van de huizen. Op het punt waar haar man stilstond, kijkt ze weer de hoek om. Daar ziet ze hem no...