Doorgaan naar hoofdcontent

De hamster

Haar eerste konijntje overleed na een week. Haar tweede konijntje leefde een jaar, maar kreeg daarna een lelijke zweer bij zijn oog waardoor ze hem moesten in laten slapen.
Nu stond Mirne weer in de dierenwinkel met haar ouders, om een nieuw huisdiertje uit te zoeken.
'Waarom neem je geen cavia?', vroeg haar moeder. 'Of een hamster?', opperde haar vader.
Op alles zei de kleine Mirne nee, ze wilde alleen maar een konijn die langer kon leven dan 5 jaar.
Uiteindelijk slaagden ze er toch in om een donzig bolletje te kopen, wat een hamster moest voorstellen.
Na 2 maanden werd het bolletje al aardig dik, maar kwam alleen 's avonds uit zijn hok.
Mirne ging dan 's avonds voor zijn kooi zitten, net zolang tot haar ouders haar weer naar binnen stuurden.
Toen ze op een avond uit haar raam staarde om naar Pluizebol te kijken, zag ze een man voor zijn hok staan. Hij keek alleen niet naar het hok, maar hij keek naar haar.
Ze zwaaide naar de man en hij zwaaide terug. Ze kon niet zien of hij glimlachte. Vervolgens zwaaide hij nog een keer naar haar, liep hij de tuin in en verdween.
'Ik zag gisteravond een man bij Pluizebol's hok staan', zei Mirne die ochtend tegen haar ouders. Omdat Mirne wel vaker wat verzon, moesten haar ouders lachen. 'En de man zwaaide naar mij', zei ze tevergeefs. Haar ouders zaten alweer weggedoken in de krant en luisterden al niet meer.
De volgende avond zag Mirne de man weer buiten bij het hok staan. Ze zwaaide weer naar hem, en hij zwaaide terug.
Ze liep naar beneden, trok haar schoenen en jas aan en ging naar het hok van Pluizebol toe. Ze zag dat zijn hokje open stond, en dat de man was verdwenen.
Pluizebol zat rustig voor zijn open deurtje te wachten totdat hij wat lekkers te eten kreeg. Ze pakte hem op en ze voelde dat hij wel heel erg koud was. 'Heb je soms op de grond gezeten Pluizebol? Je weet toch dat je niet uit kooi mag? Heb je soms zelf je hokje open gemaakt?'
Pluizebol begon te piepen, en Mirne kreeg het gevoel dat hij haar iets probeerde te vertellen.
'Heb je wel zelf je hokje opengemaakt? Voel je daarom zo koud?'
Ze kon het niet met zekerheid zeggen, maar ze zou bijna zweren dat ze Pluizebol ja zag knikken.

Reacties

Populaire posts van deze blog

De engel in vermomming

'Mam? Ik ben zwanger', zei Maira, terwijl ze de keuken binnen kwam lopen. Ik draaide me om naar haar, niet in staat om wat te zeggen. Haar ogen waren rood, gevuld met tranen. Ik liep op haar af, mijn armen uitgestrekt. Ze legde haar hoofd neer op mijn schouder en begon hevig te huilen. 'Het komt allemaal goed lieverd', probeerde ik haar te sussen. Eerst sussen, dan boos worden en om uitleg vragen. Die manier werkte altijd het beste Maira. Een paar minuten later werd het gehuil minder en wrikte ze zich los uit onze omhelzing. Ze schoof een stoel naar achter en ging zitten aan de eettafel, met haar handen in haar hoofd. 'Van wie ben je zwanger?', vroeg ik, terwijl ik een lichte trilling in mijn stem voelde. Het bleef even stil, ze snikte nog wat en haalde haar neus op. 'Je gaat me toch niet geloven', zei ze, terwijl ze haar hoofd in haar liet rusten. 'Ken je Abel nog?' Mijn hart sloeg een paar slagen over en even werd ik duizelig. Ik moes...

Het gezicht

Ik heb geen idee wat er vanochtend is gebeurd, maar volgens mij word ik gek. Ik heb besloten om het vast te leggen, zodat ik niet kan gaan twijfelen aan mijzelf en dat jullie hopelijk een verklaring hebben. Mijn handen zijn nat van het zweet en mijn mond is droog. De voordeur sloeg eerst hard dicht en daarna hoorde ik iemand de hal door rennen. De voetstappen stopten voor mijn kamer, maar toen ik voorzichtig de deur open deed was er niemand te zien. Er kan verder niemand mijn appartement in en dat is juist het enge. Ik woon alleen, ik heb geen huisgenoten of iemand anders die de sleutels van mijn appartement heeft. Wat er dus in mijn huis is geweest, of nog steeds is, ik zou het niet weten maar het kan zelf naar binnen.. Ik heb wel eens eerder gehad dat er onverklaarbare dingen gebeuren in mijn huis. Zo verschuift er wel eens een potje, wanneer ik er net niet naar kijk. Of het scherm van mijn telefoon wat opeens aan springt, terwijl er helemaal g...

[BizarBericht] Dit zal je leren

Soms lees je wel eens een bizar bericht in de krant. Je vraagt je af wat er aan vooraf ging, of misschien hoe het is afgelopen. In de kopjes met [BizarBericht] zal ik je mijn versie van het verhaal vertellen!   Mariana loopt op haar tenen door verschillenden straten, als een schaduw, die haar man achtervolgt. Ze heeft geen idee waar hij naartoe gaat. Deze buurt is totaal onbekend voor haar. Hij gaat weer een hoek om, het volgende straatje in. Ze sluipt naar de hoek van de straat en gluurt om de hoek. Hij is al bijna weer de volgende hoek om, wanneer hij zich plots omdraait. Ze trekt haar hoofd terug en voelt haar hart kloppen in haar keel. Ze blijft nog even staan, bang om zo snel alweer te kijken. Na een aantal seconden spiekt ze toch om het hoekje en haar man is niet meer te zien. Ze rent naar het einde van het straatje, het geluid van haar hakken weerkaatst tegen de muren van de huizen. Op het punt waar haar man stilstond, kijkt ze weer de hoek om. Daar ziet ze hem no...