Rosa en haar man Ben reden als gekken naar het ziekenhuis. De school had hen gebeld dat hun dochtertje Lisa van het klimrek op het schoolplein was gevallen. Omdat ze niet wisten wat er aan de hand was met Lisa, reden ze meteen door naar de spoedeisende hulp.
Na 2 uur wachten kwam eindelijk de arts, dat ze bij hun dochtertje mochten komen.
Terwijl ze naar Rosa's kamer liepen, vertelde de arts dat Lisa in coma lag, maar het leek alsof ze rustig lag te slapen.
Terwijl ze in de deuropening stonden keek Ben naar Rosa en zag dat de tranen over haar wangen liepen.
Bij het bed zagen ze dat Lisa inderdaad rustig lag te slapen, alsof er niets gebeurd was.
Na een uur in stilte bij Lisa te hebben gezeten, verliet Rosa de kamer en ging naar buiten. Ze kon de stilte niet meer aan, en wilde zo graag dat haar dochtertje wakker zou worden.
Zoals haar arme meisje er nu bij lag in dat veel te grote bed. De tranen stroomde weer over haar wangen, ze kon ze niet meer tegenhouden.
Ze voelde dat Ben bij haar kwam staan en hij sloeg zijn armen om haar heen.
Ben probeerde zijn tranen in te houden, en sterk te blijven voor Rosa. 'Denk je dat ze ooit nog wakker zal worden?', vroeg Ben met een trillende stem. 'Natuurlijk word ze wakker Ben! Ze moet wakker worden, ze mag ons niet nu al alleen laten', schreeuwde Rosa.
Rosa rende terug naar de kamer van Lisa en begon te schreeuwen en aan haar dochtertje te trekken. 'Kom terug Lisa, waar je ook bent. We kunnen niet zonder je!' Het geschreeuw ging langzaam over in wanhopig snikken en Rosa zakte neer op de grond, totaal uitgeput.
'Waar ben je toch, kom toch terug', fluisterde ze zachtjes.
Zou ze ooit nog wakker worden? Zouden ze ooit nog het gelukkige gezinnetje worden?
Na 2 uur wachten kwam eindelijk de arts, dat ze bij hun dochtertje mochten komen.
Terwijl ze naar Rosa's kamer liepen, vertelde de arts dat Lisa in coma lag, maar het leek alsof ze rustig lag te slapen.
Terwijl ze in de deuropening stonden keek Ben naar Rosa en zag dat de tranen over haar wangen liepen.
Bij het bed zagen ze dat Lisa inderdaad rustig lag te slapen, alsof er niets gebeurd was.
Na een uur in stilte bij Lisa te hebben gezeten, verliet Rosa de kamer en ging naar buiten. Ze kon de stilte niet meer aan, en wilde zo graag dat haar dochtertje wakker zou worden.
Zoals haar arme meisje er nu bij lag in dat veel te grote bed. De tranen stroomde weer over haar wangen, ze kon ze niet meer tegenhouden.
Ze voelde dat Ben bij haar kwam staan en hij sloeg zijn armen om haar heen.
Ben probeerde zijn tranen in te houden, en sterk te blijven voor Rosa. 'Denk je dat ze ooit nog wakker zal worden?', vroeg Ben met een trillende stem. 'Natuurlijk word ze wakker Ben! Ze moet wakker worden, ze mag ons niet nu al alleen laten', schreeuwde Rosa.
Rosa rende terug naar de kamer van Lisa en begon te schreeuwen en aan haar dochtertje te trekken. 'Kom terug Lisa, waar je ook bent. We kunnen niet zonder je!' Het geschreeuw ging langzaam over in wanhopig snikken en Rosa zakte neer op de grond, totaal uitgeput.
'Waar ben je toch, kom toch terug', fluisterde ze zachtjes.
Zou ze ooit nog wakker worden? Zouden ze ooit nog het gelukkige gezinnetje worden?
Reacties