3 weken geleden kreeg Irene een uitnodiging om met de zaak een cruise te maken. Alles was geheel op kosten van de baas, dus kon ze uiteraard niet weigeren. Nu stond ze met haar collega Chantal in de rij om de tickets te controleren. Chantal was aan het praten tegen Irene, maar ze luisterde niet echt. Ze keek wat om zich heen en zag een aantal leuke jongens.
Chantal merkte dat Irene niet meer naar haar luisterde en ze volgde Irene's blik. Chantal tikte haar aan en zei: 'ik weet zeker dat je die middelste jongen gaat proberen te versieren'. Irene keek haar aan. 'Nee, ik vind die jongen aan de rechterkant eigenlijk leuker'.
Ze mochten de boot op en werden naar hun hut gebracht.
Het was een klein hutje, maar gelukkig hadden ze ruimte genoeg op het schip zelf.
Op de 3e avond hadden Irene en Chantal weer afgesproken met de jongens die ze aan wal al zagen.
Hun namen waren Mitchell en Tobi.
Irene was als een blok voor Mitchell gevallen.
Door de drank en de gebeurtenissen van gisteren, werd dat gevoel alleen maar sterker. Zij en Mitchell hadden gisteren tot in de late uurtjes op het dek gepraat, totdat Irene het koud kreeg. Mitchell stelde voor om naar zijn hut te gaan, en Irene ging mee.
Op de laatste avond zouden zij en Chantal naar een cabaretshow gaan.
Ze hadden zich mooi aangekleed en liepen door de lange hal naar de aula.
Ze hadden Mitchell en Tobi nog niet gezien, die zouden hen op komen halen.
Er stond nog een rij voor de deur, blijkbaar waren ze nog op tijd.
Na een kwartier gingen de deuren van de aula open, en er kwam een man naar buiten die lijkbleek zag.
'Beste dames en heren', zei hij in de ruimte. 'Helaas moet ik u melden dat er moordenaar onder ons is.
Het bleef nog even doodstil, en vervolgens ging iedereen door elkaar praten en onrustig rond te lopen.
'Graag zou ik iedereen willen vragen om naar uw hut te gaan, en daar te wachten tot nader order'.
Geschrokken liepen Chantal en Irene snel naar hun hut.
Ze hoorden hun kapitein over de radio en die meldde dat ze voortijdig aan land zouden gaan.
Ze hadden namelijk al een verdachte opgepakt, die zichzelf had gemeld.
Toen ze aan land kwamen werd de verdachte als eerste van de boot afgevoerd, zodat hij geen gevaar kon vormen.
Chantal kon door hun patrijspoort de loopplank zien, en toen de man zich onderaan omdraaide zag ze wie het was.
'Irene, is dat niet die gast die jij zo leuk vond?'
Irene keek en zag inderdaad dat het Mitchell was.
Zij en Chantal keken toe hoe hij in de politie auto werd gezet en werd weggereden.
'Jeetje, wat heb ik mij vergist in die gast', zei Irene met een bevende stem.
Chantal merkte dat Irene niet meer naar haar luisterde en ze volgde Irene's blik. Chantal tikte haar aan en zei: 'ik weet zeker dat je die middelste jongen gaat proberen te versieren'. Irene keek haar aan. 'Nee, ik vind die jongen aan de rechterkant eigenlijk leuker'.
Ze mochten de boot op en werden naar hun hut gebracht.
Het was een klein hutje, maar gelukkig hadden ze ruimte genoeg op het schip zelf.
Op de 3e avond hadden Irene en Chantal weer afgesproken met de jongens die ze aan wal al zagen.
Hun namen waren Mitchell en Tobi.
Irene was als een blok voor Mitchell gevallen.
Door de drank en de gebeurtenissen van gisteren, werd dat gevoel alleen maar sterker. Zij en Mitchell hadden gisteren tot in de late uurtjes op het dek gepraat, totdat Irene het koud kreeg. Mitchell stelde voor om naar zijn hut te gaan, en Irene ging mee.
Op de laatste avond zouden zij en Chantal naar een cabaretshow gaan.
Ze hadden zich mooi aangekleed en liepen door de lange hal naar de aula.
Ze hadden Mitchell en Tobi nog niet gezien, die zouden hen op komen halen.
Er stond nog een rij voor de deur, blijkbaar waren ze nog op tijd.
Na een kwartier gingen de deuren van de aula open, en er kwam een man naar buiten die lijkbleek zag.
'Beste dames en heren', zei hij in de ruimte. 'Helaas moet ik u melden dat er moordenaar onder ons is.
Het bleef nog even doodstil, en vervolgens ging iedereen door elkaar praten en onrustig rond te lopen.
'Graag zou ik iedereen willen vragen om naar uw hut te gaan, en daar te wachten tot nader order'.
Geschrokken liepen Chantal en Irene snel naar hun hut.
Ze hoorden hun kapitein over de radio en die meldde dat ze voortijdig aan land zouden gaan.
Ze hadden namelijk al een verdachte opgepakt, die zichzelf had gemeld.
Toen ze aan land kwamen werd de verdachte als eerste van de boot afgevoerd, zodat hij geen gevaar kon vormen.
Chantal kon door hun patrijspoort de loopplank zien, en toen de man zich onderaan omdraaide zag ze wie het was.
'Irene, is dat niet die gast die jij zo leuk vond?'
Irene keek en zag inderdaad dat het Mitchell was.
Zij en Chantal keken toe hoe hij in de politie auto werd gezet en werd weggereden.
'Jeetje, wat heb ik mij vergist in die gast', zei Irene met een bevende stem.
Reacties