De tante

Inge zou voor 2 weken bij haar tante gaan logeren, die ze nog nooit had gezien. Ze hoopte dat het leuk zou worden en ze verheugde zich er ontzettend op.
Inge moest lang in de trein zitten en verveelde zich. 

Na 2 uur hoorde ze de stem van de conducteur door de speakers: 'Dames en heren, we zijn zojuist aangekomen in Kopens. Inge pakte haar bagage en stapte de trein uit. Ze keek om haar heen. Het kleine stationnetje lag er verlaten bij. Tante Marla zou haar op komen halen bij het station, had ze gezegd. 

Plotseling voelde ze dat er op haar schouder werd getikt en een stem zei: 'Jij bent vast Inge?' Inge draaide zich om en keek in het gezicht van een kleine vrouw met grijze haren. Ze was niet meer de jongste, wat duidelijk te zien was aan de rimpels in haar gezicht. 

De vrouw zei: 'Ik ben Marla, je tante. Volg mij maar.' Zonder iets te zeggen liep Inge achter de vrouw aan.
20 minuten later stonden ze voor een huis dat er verlaten bij lag. De grote tuin moest er ooit prachtig uitgezien hebben, maar op dit moment lag de tuin erbij als een oerwoud. 

Marla liep naar de voordeur en haalde een grote sleutel uit haar schort en ze opende de voordeur. Inge liep haar tante achterna het huis in. Tante Marla zei tegen haar: 'Volg mij maar naar je kamer.' Ze liepen de grote marmeren trap op, die in het midden van de hal stond. Even later stonden ze in een piepklein kamertje met een bed en een kast. Het zag er niet erg gezellig uit. Marla zei tegen Inge: 'Zet je bagage maar even neer, dan gaan we eerst avondeten.' 

Ze liepen naar beneden, de eetkamer in. Inge zag dat de grote tafel al voor twee gedekt was. Het eten bestond uit brood en jam, die al jaren over datum leek te zijn. Inge nam kleine hapjes, maar ze werd al snel misselijk. Ze zei tegen haar tante dat ze maar eens vroeg naar bed ging, ze was moe van de lange reis. Tante Marla knikte en zei niets. 

Toen Inge in haar bed lag hoorde ze een raar geluid. Hoorde ze nou iemand schreeuwen? Voorzichtig stapte ze uit haar bed. Er klonk een harde klap. Ergens in het huis viel er een deur hard dicht. Inge was bang en schoot terug onder de dekens.

De volgende morgen vertelde Inge over de rare geluiden aan haar tante. 

Tante Marla zei: 'Dat heb je vast en zeker gedroomd, lieve meid'. 

In de namiddag was tante Marla naar de stad en Inge was alleen thuis gebleven. Ze verveelde zich. In zo'n groot oud huis moest er toch iets te beleven zijn? Zou ze eens kijken wat voor kamers er nog allemaal in het huis waren? Inge liep door de gang en bleef staan voor een grote deur, die bleek op slot te zijn. 

De tweede deur was niet op slot. Inge stapte naar binnen en zag in het midden een stalen tafel staan. Voor de rest was er niets in de kamer, behalve nog een andere deur. 

Zo'n deur had Inge nog nooit gezien. De deur was van hout en er waren prachtige figuren op geschilderd. 

Inge probeerde de deur te openen, maar dat lukte niet meteen.

Ze gaf een zachte schop tegen de deur, en deze ging krakend open.

Achter de deur was een trap, die waarschijnlijk naar een kelder leidde. Ze volgde de trap en kwam uiteindelijk in een ruimte die vol stond met kasten. Ze opende een kast. De inhoud ervan zou ze nooit meer vergeten. Glazen potten met hoofden erin! Van dierenhoofden tot mensenhoofden! Opeens hoorde ze een stem achter haar.

'Die kast had je eigenlijk niet moeten openen!' 

Inge schrok en draaide zich om. 

Ze zag tante Marla achter haar staan met een groot mes in haar handen.