Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit februari, 2013 tonen

Het gelukkige echtpaar

Elke dag heb ik hetzelfde ritueel, al bijna 30 jaar lang. Samen met mijn man doe ik dit elke dag, we doen allebei ons eigen ding. Alles samen als een team. Ik ga als eerst het bed uit, en kus mijn man wakker. Daarna ga ik de badkamer in en blijf daar ongeveer een half uur in. Vervolgens komt mijn man uit bed, en als ik klaar ben in de badkamer gaat hij er in. Hij doet er maar een kwartiertje over, hij heeft tenslotte geen haar meer om goed te doen. Wanneer hij onder de douche staat, sta ik voor de kaptafel mijn make up te doen. Meestal lopen we tegelijkertijd naar beneden om het ontbijt te maken. Vandaag is het maandag, dus maak ik gekookte eieren en daar bak ik wat spek bij. Mijn man snijdt de tomaten in dunne schijfjes, zodat onze boterhammen niet zo dik belegd zijn. Terwijl ik de spek lekker knapperig laat worden, dekt mijn man de tafel en zet de thee. Ik laat de eieren schrikken en pel de eieren, omdat mijn man dat niet meer zo goed kan. Vervolgens snijdt hij de eieren...

De kamer

Ik hang hier al een tijdje rond. Mensen komen en gaan, de hele dag door. De één moet wat langer in de kamer zitten dan de ander. Heel veel mensen pakken precies dat ene blaadje wat daar ligt. Nu is het even rustig, en snel baan ik me een weg naar beneden om te kijken wat er zo speciaal is aan dat blaadje. Nog voor ik de titel kan lezen, hoor ik de assistent de kamer binnenlopen. Snel klim ik weer omhoog. Ook zij pakt dat blaadje. Ik voel één van mijn draden trillen, ze rukt hem kapot. Ach, gelukkig heb ik hem zo weer opnieuw gemaakt hoop ik. Rustig probeer ik het te repareren, maar de schade is groter dan ik dacht. Zal je zien, mis ik nu opeens dat ene beestje wat langs vliegt. Ik concentreer me op mijn taak. Mijn moeder heeft mij geleerd hoe ik het moet bouwen. Tijd om te laten zien hoe ik het moest repareren had ze niet. Een luid zuigend ding kwam ons hoekje in toen ik nog thuis woonde, en al mijn broertjes en zusjes verdwenen in de grote slurf. Ook mijn moeder werd o...

De ontvoering

Mijn haar is vet en voelt als touw. Onder mijn nagels zit zand en vuil. Ik voel me ontzettend vies, plak van het zweet. Elke dag is het ontzettend warm in het schuurtje. Het enige zonlicht wat ik zie, is als die vreselijke man mij een bakje met water komt brengen. Althans, hij schuift het door een luikje wat hij in de schuurdeur heeft gemaakt. Dit heeft hij de eerste dag gedaan, toen hij mij hierin heeft opgesloten. Mijn buik doet ook pijn. Ik heb al zolang ik hier zit, niets meer te eten gehad. Misschien komt het ook wel doordat ik zwanger ben. Gelukkig maar dat hij dat niet weet. Ik weet niet precies hoelang ik hier al zit. Het zou vier dagen kunnen zijn, maar ook een week. Soms komt hij binnen in de schuur. Dan scheldt hij me uit voor hoer, en slaat me. Het doet me ondertussen niets meer, ik heb me erbij neergelegd. Hij scheld dat het hier stinkt, dat hij mijn emmer niet gaat legen. Die emmer is mijn wc. Ik denk aan mijn man. Zou hij naar me op zoek zijn? Mij prob...

Het afscheid

Hoi papa en mama, Nooit vonden jullie me op tijd. Ook deze keer zal dat niet gebeuren. Tegen de tijd dat jullie deze brief vinden, ben ik al niet meer onder jullie. Op internet heb ik gezocht wat er gebeurt als je jezelf ophangt. Jullie dachten dat ik te dom was om dat op te zoeken, maar hieronder staat wat Wikipedia er over zegt: Toegepast als (zelf)moord methode kan verhanging tot het volgende leiden: (gedeeltelijk) afknellen van de halsslagaders, dood door zuurstoftekort in de hersenen. dichtsnoering van de luchtpijp: dood door verstikking. prikkeling van zintuigen in de sinus caroticus: dood door reflectoire hartstilstand. Ook heb gevonden dat het geen pijnlijk iets is, dus zal ik maar weinig lijden. Maar ja, wat maakt dat jullie uit. Ik heb een mooi roze touw uitgezocht, mijn lievelingskleur. Waarschijnlijk wisten jullie dit niet. Jullie hielden je nooit met mij bezig. Op school dachten jullie dat het goed ging, maar dat ging het niet. Mijn ci...