Al dagen ligt er precies voor mijn deur een hoopje hondenpoep.
Het begon allemaal afgelopen maandag. Ik stapte de deur uit en zag het hoopje net voor mijn voeten liggen. Eerst keek ik er verwondert naar, dat vervolgens over ging in afschuw. Daar had ik toch bijna ingestaan! Ik pakte mijn veger en blik binnen en schoof het hoopje er op. Snel gooide ik het weg en vervolgde mijn weg.
Dinsdag lag er weer een hoopje, zei het iets groter dan maandag en net iets verder van mijn voordeur af. Ik dacht dat het gewoon toeval zou zijn en ik pakte weer mijn veger en blik. Hoopje er op en weer weggegooid.
Niet helemaal tot mijn verbazing maar toch eigenlijk ook wel, lag er woensdag weer hondenpoep voor de deur. Ditmaal was het een absurd grote hoop en ik vroeg mij even af welke hond zo'n grote drol zou kunnen leggen. Licht gefascineerd staarde ik er even naar en uiteindelijk besloot ik maar om weer mijn veger en blik te pakken. Ik opende mijn vuilnisbak om de drol te deponeren, maar een vieze stank kwam mijn neusgaten tegemoet. De voorgaande drollen waren denk ik al aan het ontbinden, als dat met hondenpoep kan gebeuren. Snel liep ik naar binnen om een fles bleekmiddel te pakken en ik goot de halve inhoud in de container. Ik hoopte dat de geur van het bleekmiddel, de stank van de hondenpoep zou maskeren. De nieuwe hoop gooide ik er boven op.
Op donderdag brak mijn klomp. Toen lag er een heel grote hoop voor mijn deur. Hij kwam bijna tot aan mijn knie! Er zaten verschillende kleuren tussen en ik kon slechts constateren dat dit niet allemaal van een hond zou kunnen komen. Natuurlijk werd ik ondertussen wel kwaad, maar ik had niemand die ik de schuld kon geven. Dit keer kon niet mijn veger en blik gebruiken vanwege de omvang van de hoop. Ik keek om me heen en bedacht me wat ik zou kunnen gebruiken om er onder te schuiven. Ik zag een groot stuk karton uit de papierbak van mijn buurvrouw steken en besloot dat dat wel zou moeten voldoen. Snel viste ik het karton eruit en probeerde het onder de hoop te schuiven. Helaas gaf het mee en opeens lag mijn hele voortuintje vol met hondenpoep. Ziedend smeet ik het stuk karton weg en besloot mijn bezem maar te pakken. Het is er een met van die grove haren, dus misschien blijft het daar niet zo in hangen. Ik veegde beetje bij beetje langzaam de straat op, zo de goot in. Mijn voortuintje was nu bijna helemaal bedekt met hondenpoep. Ik pakte de tuinslang en spoot over de tegels. Binnen een mum van tijd was mijn mooie voortuintje weer schoon. Tevreden over het resultaat, rolde ik de tuinslang weer op.
Vrijdag was ik expres vroeger opgestaan om de dader op heterdaad te betrappen, maar toen ik uit mijn keukenraam keek, zag ik niets meer dan een berg stront. Stampend liep ik naar de tuinslang en rolde deze meteen uit. De hoop kwam tot aan mijn hoofd en het had dus weinig zin om deze te proberen te verplaatsen. Ik spoot met tuinslang tegen het topje en deze vloog zo de straat op. De rest van de hoop verdween ook vrij snel door de waterstraal. Na de laatste restjes te hebben weggespoeld liep ik naar binnen om een briefje te schrijven wat ik aan mijn voordeur zou plakken. Dit schreef ik op:
Beste hondenpoepachterlater,
Graag zou ik u willen vragen om uw hondenpoep bij mijn buurvrouw op de stoep achter te laten. Ik ruim het nu al een week op en ik begin dit een beetje zat te worden.
Groet, de bewoner van nummer 62.
Het is nu tien uur 's morgens en ik heb nog niet uit mijn keukenraam durven kijken. De hoop zal vandaag waarschijnlijk nog hoger zijn. Ik zit te draaien op mijn stoel, ongerust wat mijn buren wel niet zullen denken. Om twaalf uur heb ik eindelijk de moed gevonden en loop richting mijn keukenraam. Ik schuif de luxaflex een heel klein stukje open en werp een snelle blik op de stenen voor mijn voordeur. Een euforisch gevoel bekruipt mijn lichaam en ik sta breed glimlachend voor mijn keukenraam. Ik schuif de luxaflex helemaal omhoog om me er van te verzekeren dat er echt niets ligt. Er ligt helemaal niets! Ik kijk naar het huis van de buren en zie dat mijn buurvrouw hoofdschuddend haar tuinslang oprolt.
Reacties