De jonge boer liep richting het kippenhok om de eieren te verzamelen. De deur opende krakend en de kippen begonnen luid te kakelen. Langzaam vulde hij zijn mandje, tot zijn oog viel op iets wat in de hoek zat. Voorzichtig liep hij naar de hoek en tot zijn verbazing zag hij daar een jonge vrouw gehurkt zitten. De boer knielde voor haar neer en bekeek haar goed. Ze had niets meer dan wat rafelige vodden aan, haar lichtbruine haar zat vol met klitten. Haar huid was vies en bedekt met een laagje modder. Hij kon zich niet voor de geest halen of ze daar een aantal dagen geleden ook al zat, maar als dat zo was had ze in geen dagen eten.
"Wat doe jij hier?", vroeg de boer op een zachte toon, maar hij kreeg geen enkele reactie. Ze bleef naar beneden kijken. Leek helemaal niet te horen wat hij tegen haar zei. Zachtjes pakte hij haar bij de arm en zonder tegenstribbelen liet ze zich meenemen richting de boerderij.
Eenmaal in de boerderij zette de boer haar aan de grote keukentafel. Nog steeds was er geen enkele reactie van de vrouw gekomen. Op het gasfornuis wat niet vaak gebruikt werd, kookte hij water en maakte snel een ontbijtje voor haar. Nadat hij de boterhammen met ei en een kop thee voor haar neer had gezet, pakte ze aarzelend het bestek. Verwonderd keek de boer toe hoe ze al snel het hele ontbijt had opgegeten. Nog steeds kwam er geen enkele reactie van de vrouw en ze keek weer naar beneden. Voorzichtig pakte de boer haar weer bij haar arm en nam haar mee naar de badkamer. Zonder enige bijbedoelingen trok hij de vodden van de vrouw uit en liet ondertussen het bad vol warm water lopen. De vrouw bedekte haar schaamte, de boer probeerde er niet naar te kijken. Hij tilde haar in het warme water en de vrouw liet zich bijna dankbaar onder water zakken. De boer zei geen woord, opdat de vrouw toch niets terug zei. In stilte baadde hij haar. Hij waste voorzichtig haar haren en schrobde haar rug. Het water kreeg al snel een vuile, bruine kleur. De boer deed er nieuw water bij en liet het oude water weglopen. Haar voeten en benen waste hij voorzichtig, zodat de wondjes niet weer open gingen. Enige tijd liet hij haar nog even liggen, terwijl hij naar haar keek. Haar ogen waren gesloten, maar haar handen bewogen zich golvend door het water. Van de schaamte van net, was bij de vrouw niets meer over. Ze deed haar ogen op en stond half op uit bad. De boer droogde haar zachtjes af, kamde de resterende klitten uit haar haar. Hij pakte wat van zijn eigen kleding uit de kleerkast, kleding die hem eigenlijk te klein was. Bedachtzaam kleedde de vrouw zich aan en bekeek zichzelf in de spiegel. Een kleine lach verscheen om haar mooie lippen, bij het zien van de te grote lappen die ze aanhad.
"Vind je het mooi?", vroeg de boer, maar hij verwachtte geen reactie. Toch knikte de vrouw en de boer was blij dat zij hem verstond.
Zo gingen er maanden voorbij, zonder de dat vrouw praatte. Af en toe knikte ze, maar dat was alles. Elke dag deed de boer de vrouw in bad. Maakte elke dag ontbijt voor haar en aan de keukentafel praatte hij honderduit tegen haar. Ze was niet meer zo mager als op de dag dat de boer haar vond. Haar heupen werden ronder en haar wangen werden voller. Zorgzaam was de boer voor haar, liet het haar aan niets ontbreken. Ze had ondertussen de mooiste kleding, die ze graag droeg. Of het liefde was, wat er tussen hun ontstond wisten ze beide niet, maar een speciale band was het zeker. De boer kon zich een leven zonder deze vrouw niet meer voorstellen, ook al zei ze niets. Zijn wereld draaide om deze vrouw, die hem meer dan gelukkig maakte. De logeerkamer had hij helemaal opgeknapt voor haar, zodat zij daar in kon slapen. De wanden had hij beschilderd met een lichtgele kleur en op de vloer lagen mooie houten planken. Hij had een nieuw bed voor haar in elkaar getimmerd en een oude kaptafel van één van de vrouwen in het dorp overgekocht. Ook kocht hij twee kleine schilderijtjes om de muren wat op te vrolijken.
De boer herinnerde zich nog goed dat op een warme avond de vrouw bij hem in bed was komen liggen. Eerst lag ze daar alleen maar, tegen hem aan. Ze keek hem aan en hij staarde terug in die mooie, hazenbruine ogen. Ze boog naar de hem toe en kuste hem voorzichtig. De steeds warmer wordende lucht om hen heen leek elektrisch geladen. Elke aanraking, elke zweetdruppel. Hij wist niet wat ze wilde, maar haar handen wezen hem de weg. De passie was hevig, hier waren geen woorden voor nodig. Op deze bewuste avond verloren ze hun maagdelijkheid aan elkaar.
Sinds die nacht begon de vrouw langzaam maar zeker tegen hem praatte. Haar stem had een zachte toon en vibreerde door de lucht. Hij luisterde naar haar, zoals zij al die maanden naar hem had geluisterd. Wegdromend bij haar stem beleefde hij de avonturen en verschrikkingen die ze had meegemaakt. Grote reizen had ze gemaakt, zonder het te willen. Als koopwaar was ze verkocht op grote markten. Mannen die haar sloegen, maar ook die goed voor haar zorgden. Ze kon er maar niet over ophouden hoe blij ze was, dat de boer een zachtaardige man was.
Vier jaar nadat de boer de vrouw in zijn schuurtje had gevonden, liep de boer alleen richting het dorp. De kerkklokken luidde en het schalde tussen de huizen door. De boer werd aangemoedigd door de mannen van het dorp die luid floten en klapten. Hij bleef stilstaan voor een groepje vrouwen. Ze gingen langzaam aan de kant en hij zijn mond viel open van verbazing. Haar prachtige haar was hoog opgestoken, de jurk viel als gegoten om haar lichaam. Haar mooie huid stak af tegen het wit van de jurk. Een lach verscheen op beide gezichten en de boer liep langzaam op haar af. Hij pakte haar op en droeg haar richting kerk. De stoet mensen volgden, nog steeds klappend en fluitend. De ringen werden gedragen door hun oogverblindende dochtertje.
Tranen van geluk vloeide rijkelijk bij de ceremonie die hun in het echt verbond. Ook de wijn was ten overvloede aanwezig. Van de schuwe vrouw was niets meer aanwezig en uitbundig danste ze met iedereen. De boer keek toe hoe zijn vrouw danste en hij voelde zich geprezen met al het geluk dat zij hem had bracht.
"Wat doe jij hier?", vroeg de boer op een zachte toon, maar hij kreeg geen enkele reactie. Ze bleef naar beneden kijken. Leek helemaal niet te horen wat hij tegen haar zei. Zachtjes pakte hij haar bij de arm en zonder tegenstribbelen liet ze zich meenemen richting de boerderij.
Eenmaal in de boerderij zette de boer haar aan de grote keukentafel. Nog steeds was er geen enkele reactie van de vrouw gekomen. Op het gasfornuis wat niet vaak gebruikt werd, kookte hij water en maakte snel een ontbijtje voor haar. Nadat hij de boterhammen met ei en een kop thee voor haar neer had gezet, pakte ze aarzelend het bestek. Verwonderd keek de boer toe hoe ze al snel het hele ontbijt had opgegeten. Nog steeds kwam er geen enkele reactie van de vrouw en ze keek weer naar beneden. Voorzichtig pakte de boer haar weer bij haar arm en nam haar mee naar de badkamer. Zonder enige bijbedoelingen trok hij de vodden van de vrouw uit en liet ondertussen het bad vol warm water lopen. De vrouw bedekte haar schaamte, de boer probeerde er niet naar te kijken. Hij tilde haar in het warme water en de vrouw liet zich bijna dankbaar onder water zakken. De boer zei geen woord, opdat de vrouw toch niets terug zei. In stilte baadde hij haar. Hij waste voorzichtig haar haren en schrobde haar rug. Het water kreeg al snel een vuile, bruine kleur. De boer deed er nieuw water bij en liet het oude water weglopen. Haar voeten en benen waste hij voorzichtig, zodat de wondjes niet weer open gingen. Enige tijd liet hij haar nog even liggen, terwijl hij naar haar keek. Haar ogen waren gesloten, maar haar handen bewogen zich golvend door het water. Van de schaamte van net, was bij de vrouw niets meer over. Ze deed haar ogen op en stond half op uit bad. De boer droogde haar zachtjes af, kamde de resterende klitten uit haar haar. Hij pakte wat van zijn eigen kleding uit de kleerkast, kleding die hem eigenlijk te klein was. Bedachtzaam kleedde de vrouw zich aan en bekeek zichzelf in de spiegel. Een kleine lach verscheen om haar mooie lippen, bij het zien van de te grote lappen die ze aanhad.
"Vind je het mooi?", vroeg de boer, maar hij verwachtte geen reactie. Toch knikte de vrouw en de boer was blij dat zij hem verstond.
Zo gingen er maanden voorbij, zonder de dat vrouw praatte. Af en toe knikte ze, maar dat was alles. Elke dag deed de boer de vrouw in bad. Maakte elke dag ontbijt voor haar en aan de keukentafel praatte hij honderduit tegen haar. Ze was niet meer zo mager als op de dag dat de boer haar vond. Haar heupen werden ronder en haar wangen werden voller. Zorgzaam was de boer voor haar, liet het haar aan niets ontbreken. Ze had ondertussen de mooiste kleding, die ze graag droeg. Of het liefde was, wat er tussen hun ontstond wisten ze beide niet, maar een speciale band was het zeker. De boer kon zich een leven zonder deze vrouw niet meer voorstellen, ook al zei ze niets. Zijn wereld draaide om deze vrouw, die hem meer dan gelukkig maakte. De logeerkamer had hij helemaal opgeknapt voor haar, zodat zij daar in kon slapen. De wanden had hij beschilderd met een lichtgele kleur en op de vloer lagen mooie houten planken. Hij had een nieuw bed voor haar in elkaar getimmerd en een oude kaptafel van één van de vrouwen in het dorp overgekocht. Ook kocht hij twee kleine schilderijtjes om de muren wat op te vrolijken.
De boer herinnerde zich nog goed dat op een warme avond de vrouw bij hem in bed was komen liggen. Eerst lag ze daar alleen maar, tegen hem aan. Ze keek hem aan en hij staarde terug in die mooie, hazenbruine ogen. Ze boog naar de hem toe en kuste hem voorzichtig. De steeds warmer wordende lucht om hen heen leek elektrisch geladen. Elke aanraking, elke zweetdruppel. Hij wist niet wat ze wilde, maar haar handen wezen hem de weg. De passie was hevig, hier waren geen woorden voor nodig. Op deze bewuste avond verloren ze hun maagdelijkheid aan elkaar.
Sinds die nacht begon de vrouw langzaam maar zeker tegen hem praatte. Haar stem had een zachte toon en vibreerde door de lucht. Hij luisterde naar haar, zoals zij al die maanden naar hem had geluisterd. Wegdromend bij haar stem beleefde hij de avonturen en verschrikkingen die ze had meegemaakt. Grote reizen had ze gemaakt, zonder het te willen. Als koopwaar was ze verkocht op grote markten. Mannen die haar sloegen, maar ook die goed voor haar zorgden. Ze kon er maar niet over ophouden hoe blij ze was, dat de boer een zachtaardige man was.
Vier jaar nadat de boer de vrouw in zijn schuurtje had gevonden, liep de boer alleen richting het dorp. De kerkklokken luidde en het schalde tussen de huizen door. De boer werd aangemoedigd door de mannen van het dorp die luid floten en klapten. Hij bleef stilstaan voor een groepje vrouwen. Ze gingen langzaam aan de kant en hij zijn mond viel open van verbazing. Haar prachtige haar was hoog opgestoken, de jurk viel als gegoten om haar lichaam. Haar mooie huid stak af tegen het wit van de jurk. Een lach verscheen op beide gezichten en de boer liep langzaam op haar af. Hij pakte haar op en droeg haar richting kerk. De stoet mensen volgden, nog steeds klappend en fluitend. De ringen werden gedragen door hun oogverblindende dochtertje.
Tranen van geluk vloeide rijkelijk bij de ceremonie die hun in het echt verbond. Ook de wijn was ten overvloede aanwezig. Van de schuwe vrouw was niets meer aanwezig en uitbundig danste ze met iedereen. De boer keek toe hoe zijn vrouw danste en hij voelde zich geprezen met al het geluk dat zij hem had bracht.
Reacties