"Mijn verlangen om impulsieve dingen te doen is groot. Wanneer ik iets in mijn hoofd heb, moet ik dit ook doen. Vaak loopt het niet altijd af zoals ik zou willen, of heb ik aan het eind van de maand nog maar weinig geld over. Het zijn niet zozeer de dingen die ik koop, dan wel de dingen die ik doe.
Gisteren op een schrijversbal, ontmoette ik een prachtig jong meisje. Haar mooie jurk viel als zijde om haar lichaam. In plaats van haar een hand te geven zoende ik haar op haar mond. Verschrikt keek ze me aan en het leek wel alsof ze een bedankje stamelde. Toch liep ze snel weg, het schaamrood steeg snel naar haar kaken. Ik besefte mezelf heel goed dat ik dit niet moest doen, toen ik richting haar mond boog. Nadat ze weg was werd ik door verschillende mensen aangekeken. Dit deed mijn reputatie niet echt ten goede. Nu ik hieraan terug denk weet ik dat het stom was. Misschien had het meisje wel een vriend? Het erge is dat ik nu niet eens haar naam weet."
Ik staar naar de kale, lege muren van mijn kamer en vraag me af of ik nog iets moet toevoegen. Op het bureau ligt een recorder. Het praten tegen mezelf helpt me om een beeld te scheppen van de dingen die ik doe. En eigenlijk nog belangrijker, waarom ik deze dingen doe. Aan het eind van de dag heb ik ongeveer een uur tegen mezelf gepraat. Meestal doe ik dit 's ochtends en praat dan over de dag ervoor. 's Middags ga ik er op uit. Ik kan geen dag binnen blijven zitten. Vandaag is het voor het eerst dat ik typ wat ik tegen mezelf heb gezegd. Alle bestanden die zijn opgenomen staan wel op de computer, zodat ik ze altijd terug kan luisteren. Wanneer er echt iets ergs is gebeurd door mijn impulsieve acties, geef ik deze bestanden een speciale naam. Ik pak het mapje erbij, zal jullie korte anekdotes geven over de vreemde titels die erbij zitten. Door dit aan jullie te vertellen zal het voor mij misschien ook wat duidelijker worden. Hier heb ik alvast eentje die ik me nog kan herinneren. Deze is van 29 april. Het bestandje heet 'Oranjeharen- en afknipdag':
Ik zag een bord buiten staan bij de kapper, knippen en verven voor 25 euro. Met Koninginnedag in mijn achterhoofd liep ik snel naar binnen, niet twijfelend over wat ik zou laten doen. Het was niet echt druk en één van de kapsters zei me dat ik moest gaan zitten in de kappersstoel.
"Ik wil graag mijn haar eraf ter hoogte van een bob lijn, en daarna wil ik het helemaal oranje geverfd hebben."
De kapster keek mij vol verbazing aan maar deed wat ik van haar vroeg. Toen ze klaar was vroeg ik haar: "Nu wil ik graag dat je mijn haar föhnt zoals Koningin Beatrix het ook heeft."
Vandaag lukt het me alleen niet om mijn haar weer zo te föhnen.
De volgende opname is van twee maanden geleden, en laat me stiekem toch weer lachen. De titel 'De rondborstige vrouw' is dan ook al grappig, laat staan de anekdote die erbij hoort:
Gisteravond zat ik een restaurant, een soort van Hooters. De serveersters liepen allemaal rond in veel te kleine uniformpjes, hun borsten puilden er bijna uit. Mijn metgezel zag het ook natuurlijk, en naarmate de avond vorderde werden zijn oren steeds roder. Het bier werd vervangen door shotjes en naarmate sluitingstijd naderde kwamen er steeds meer serveersters aan onze tafel zitten. Voor ik het wist ging er rondborstige vrouw voor mijn neus staan. Je zou kunnen zeggen dat ik verlangde om ze aan te raken en dat deed ik dus ook. Ik kon mijn impuls niet bedwingen en legde mijn handen op haar voorgevel. Ze voelde niet aan zoals ik me had voorgesteld en trok mijn handen met een vies gezicht weer terug.
Voor ik het wist stonden we na een heel gezellig avond opeens buiten de deur.
Ik zoek verder door mijn bestandjes. Ik heb al besloten welke ik als laatst aan jullie ga vertellen. Deze heet 'shopgekte' en is geloof ik van vier maanden geleden:
Op de website zag ik staan, vijf shirts voor tien euro. Waarom ook niet? Mijn elektronische winkelwagen werd snel gevuld met allerlei kleuren shirts. De prijs was zo goedkoop, daar lette ik niet op. Bij deze shirts verwezen ze mij ook naar nieuwe broeken. Heel fijn dat ze deze ook in de aanbieding waren. Vijf broeken voor vijftig euro. Dit vond ik een hele mooie aanbieding en besloot er goed gebruik van te maken. Twintig verschillende broeken verdwenen in mijn winkelwagentje. Bij het afrekenen keek ik niet naar het bedrag, ik had het tenslotte allemaal nodig en de aanbiedingen waren gewoon te goed. Ik betaalde met iDeal en liet het bedrag van bank afschrijven.
Ik had niet door dat dat de laatste 300 euro's op mijn bank waren.
Misschien dat ik nog wel een keer terug kom om wat andere recordings uit te schrijven voor jullie. Voor nu heeft het voor mij niet veel meer duidelijk gemaakt dan dat ik al wist. Eigenlijk heb ik er ook geen problemen mee, dit is gewoon wie ik ben. Ik ben gek op mijn impulsen, ook al lopen ze bijna nooit goed af. Ik zou het nooit anders willen.
Gisteren op een schrijversbal, ontmoette ik een prachtig jong meisje. Haar mooie jurk viel als zijde om haar lichaam. In plaats van haar een hand te geven zoende ik haar op haar mond. Verschrikt keek ze me aan en het leek wel alsof ze een bedankje stamelde. Toch liep ze snel weg, het schaamrood steeg snel naar haar kaken. Ik besefte mezelf heel goed dat ik dit niet moest doen, toen ik richting haar mond boog. Nadat ze weg was werd ik door verschillende mensen aangekeken. Dit deed mijn reputatie niet echt ten goede. Nu ik hieraan terug denk weet ik dat het stom was. Misschien had het meisje wel een vriend? Het erge is dat ik nu niet eens haar naam weet."
Ik staar naar de kale, lege muren van mijn kamer en vraag me af of ik nog iets moet toevoegen. Op het bureau ligt een recorder. Het praten tegen mezelf helpt me om een beeld te scheppen van de dingen die ik doe. En eigenlijk nog belangrijker, waarom ik deze dingen doe. Aan het eind van de dag heb ik ongeveer een uur tegen mezelf gepraat. Meestal doe ik dit 's ochtends en praat dan over de dag ervoor. 's Middags ga ik er op uit. Ik kan geen dag binnen blijven zitten. Vandaag is het voor het eerst dat ik typ wat ik tegen mezelf heb gezegd. Alle bestanden die zijn opgenomen staan wel op de computer, zodat ik ze altijd terug kan luisteren. Wanneer er echt iets ergs is gebeurd door mijn impulsieve acties, geef ik deze bestanden een speciale naam. Ik pak het mapje erbij, zal jullie korte anekdotes geven over de vreemde titels die erbij zitten. Door dit aan jullie te vertellen zal het voor mij misschien ook wat duidelijker worden. Hier heb ik alvast eentje die ik me nog kan herinneren. Deze is van 29 april. Het bestandje heet 'Oranjeharen- en afknipdag':
Ik zag een bord buiten staan bij de kapper, knippen en verven voor 25 euro. Met Koninginnedag in mijn achterhoofd liep ik snel naar binnen, niet twijfelend over wat ik zou laten doen. Het was niet echt druk en één van de kapsters zei me dat ik moest gaan zitten in de kappersstoel.
"Ik wil graag mijn haar eraf ter hoogte van een bob lijn, en daarna wil ik het helemaal oranje geverfd hebben."
De kapster keek mij vol verbazing aan maar deed wat ik van haar vroeg. Toen ze klaar was vroeg ik haar: "Nu wil ik graag dat je mijn haar föhnt zoals Koningin Beatrix het ook heeft."
Vandaag lukt het me alleen niet om mijn haar weer zo te föhnen.
De volgende opname is van twee maanden geleden, en laat me stiekem toch weer lachen. De titel 'De rondborstige vrouw' is dan ook al grappig, laat staan de anekdote die erbij hoort:
Gisteravond zat ik een restaurant, een soort van Hooters. De serveersters liepen allemaal rond in veel te kleine uniformpjes, hun borsten puilden er bijna uit. Mijn metgezel zag het ook natuurlijk, en naarmate de avond vorderde werden zijn oren steeds roder. Het bier werd vervangen door shotjes en naarmate sluitingstijd naderde kwamen er steeds meer serveersters aan onze tafel zitten. Voor ik het wist ging er rondborstige vrouw voor mijn neus staan. Je zou kunnen zeggen dat ik verlangde om ze aan te raken en dat deed ik dus ook. Ik kon mijn impuls niet bedwingen en legde mijn handen op haar voorgevel. Ze voelde niet aan zoals ik me had voorgesteld en trok mijn handen met een vies gezicht weer terug.
Voor ik het wist stonden we na een heel gezellig avond opeens buiten de deur.
Ik zoek verder door mijn bestandjes. Ik heb al besloten welke ik als laatst aan jullie ga vertellen. Deze heet 'shopgekte' en is geloof ik van vier maanden geleden:
Op de website zag ik staan, vijf shirts voor tien euro. Waarom ook niet? Mijn elektronische winkelwagen werd snel gevuld met allerlei kleuren shirts. De prijs was zo goedkoop, daar lette ik niet op. Bij deze shirts verwezen ze mij ook naar nieuwe broeken. Heel fijn dat ze deze ook in de aanbieding waren. Vijf broeken voor vijftig euro. Dit vond ik een hele mooie aanbieding en besloot er goed gebruik van te maken. Twintig verschillende broeken verdwenen in mijn winkelwagentje. Bij het afrekenen keek ik niet naar het bedrag, ik had het tenslotte allemaal nodig en de aanbiedingen waren gewoon te goed. Ik betaalde met iDeal en liet het bedrag van bank afschrijven.
Ik had niet door dat dat de laatste 300 euro's op mijn bank waren.
Misschien dat ik nog wel een keer terug kom om wat andere recordings uit te schrijven voor jullie. Voor nu heeft het voor mij niet veel meer duidelijk gemaakt dan dat ik al wist. Eigenlijk heb ik er ook geen problemen mee, dit is gewoon wie ik ben. Ik ben gek op mijn impulsen, ook al lopen ze bijna nooit goed af. Ik zou het nooit anders willen.
Reacties