Verborgen familie

Ik kijk in zijn blauwe ogen, terwijl hij mijn hand vast pakt.
"De maanden zijn wel snel gegaan hè?", zegt hij tegen mij.
"Ja, dat zijn ze zeker", zeg ik. "Ik kan niet geloven dat we alweer een half jaar samen zijn. Het lijkt aan de ene kant net gisteren dat ik je ontmoette en aan de andere kant lijkt het alsof ik je al mijn hele leven ken." Wat zijn zijn ogen toch mooi, denk ik steeds weer als ik er in kijk. Tim, de jongen die in alles op mij lijkt. Dezelfde interesses, dezelfde humor. Zelfs zijn gezicht lijkt op dat van mij. Ik moet lachen als ik denk aan de gekke bekken die hij altijd tegen trekt. Mijn vriend Tim, een uit duizenden.
"Wat zit jij nou weer stompzinnig te lachen Iesje", vraagt hij. Mijn gezicht kleurt een beetje en ik voel me betrapt.
"Niets, ik denk gewoon aan die gekke bekken van jou", zeg ik lachend. Hij grijnst en knijpt in mijn hand. Hij slaat zijn arm om me heen als hij merkt dat ik ril van de kou, terwijl we verder lopen.
"Zal ik vanavond blijven slapen?", vraagt hij, wanneer we voor mijn voordeur staan.
"Ja natuurlijk, lekker warm in bed", zeg ik liefjes en ik knipoog naar hem. Ik draai de deur van het slot en na een tik van Tim stap ik naar binnen. Het is behaaglijk warm binnen, gelukkig had ik de kachel niet uitgedaan. Ik rek me uit en stel voor om meteen naar bed te gaan, en Tim laat zich dat geen tweede keer zeggen. We rennen lachend naar boven en onderweg trekken we bijna al onze kledingstukken uit.
Ik veeg het zweet van mijn voorhoofd, nog half in extase. Tim ligt op zijn rug, een lach op zijn gezicht. Ik voel naast me op het nachtkastje en steek twee sigaretten tegelijk aan. Ik geef er een aan hem en hij gaat rechtop zitten. Na de helft voel ik mijn ogen dichtvallen en ik maak de sigaret uit in mijn asbak. Ik draai me tegen Tim aan en nog voordat hij klaar is met roken val ik al in slaap.
Ik draai me om en zie dat het al veel te laat is. Terwijl ik onder de douche spring roep ik Tim dat hij wakker moet worden. Een paar tellen later staat hij bij me onder de douche en haastig was ik me.
"Doe eens rustig Ies, we hebben toch pas om zeven uur bij je moeder afgesproken?", zegt hij, als hij vanachter het douchegordijn toekijkt hoe ik met de borstel en mijn klitterige haar worstel.
"Dat betekent dat we nog een uur hebben. Dat ga ik nooit redden", jammer ik. Hij zucht terwijl ik de borstel stevig door mijn haren haal.
Na drie kwartier zitten we dan eindelijk in de auto en Tim roffelt nerveus met zijn vingers op het stuur. Ik kijk hem schuin aan en vraag: "Ben je zenuwachtig om mijn moeder te ontmoeten?" Hij reageert niet en ik besluit maar om de rest van de weg mijn mond te houden.
Ik bel aan en pak Tim's hand. Deze voelt klammig aan en ik besef me dat hij echt zenuwachtig is. De deur zwaait open en ik zie het stralende gezicht van mijn moeder. Stippie de hond, staat blaffend naast haar benen.
"Timmie?", zegt mijn moeder, terwijl haar blik opeens ijskoud word wanneer ze hem ziet.
"Wat is er aan de mama, kennen jullie elkaar al?", vraag ik verbaasd.
De stem van Tim kraakt als hij zegt: "Ja mama, vertel eens wat er hier aan de hand is."