Doorgaan naar hoofdcontent

De verzamelaar 2.0



Mijn huis is helemaal volgepropt. Ik verzamel heel graag dingen, en hou absoluut niet van weggooien. Op tv gaven ze van de week in een of andere serie aan dat ik een 'hoarder' ben, maar ik vind dat ik daar totaal niet op lijk.
Oké ik heb inderdaad wel veel spullen, bedenk ik me terwijl ik om me heen kijk. Mijn oog valt op de grote stapels kranten. Hier ziet een juweeltje tussen. De eerste krant dateert namelijk van 1987! Ik baan me een weg door de vuilniszakken, richting de voordeur. Een wandeling zal me goed doen, houd ik mezelf voor. In de tuin zie ik de rest van van mijn laatst verzamelde items liggen. Mijn huis is tenslotte al helemaal vol, en ik moet het toch allemaal ergens laten?
Mijn buren zijn hier niet echt blij mee. Ze zien de nette straat veranderen in een 'kleine vuilnisbelt' zoals ze mijn huis noemen. Al meerdere malen heb ik een waarschuwing gehad dat ik het moet opruimen. Maar dat wilde hij niet. Wie weet waren al die spullen over 30 jaar wel heel veel geld waard! Dat is toch zonde om weg te gooien?! Ook de dorpskinderen riepen hem lelijke dingen na, en dat zijn huis moest worden afgebrand.
'Hé Peter, is die zooi nou nog niet afgefikt? Jou huis is een ziektebron!', riep de oudste van Gerda, Jantje. 'Nee Jantje, en dat gaat niet gebeuren ook!', riep Peter boos terug.
Op de woordenwisseling met Jantje na, was het een succesvolle dag geweest.
Hij had 7 nieuwe beeldjes in de vuilnisbakken gevonden, en veel verschillende elastieken.
Peter was moe geworden van de beeldjes poetsen en hij zag dat het ondertussen al 1 uur 's nachts was. Hij besloot om naar bed te gaan en morgen naar de elastieken te kijken.
Hij werd om half 4 weer wakker, omdat hij naar het toilet moest. Toen hij de wc weer wilde verlaten, merkte hij dat de deur klemde. Misschien was hij ergens tegenaan gelopen en was dat nu voor de deur gevallen? Hij begon steeds meer te zweten en gaf een schop tegen de deur, maar deze klemde nog steeds en hij leek hem niet meer open te krijgen. Het zweet stroomde ondertussen over zijn gezicht en hij besefte zich dat zijn huis in brand stond. En dat ze hem hadden opgesloten om hem mee te laten verbranden.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De engel in vermomming

'Mam? Ik ben zwanger', zei Maira, terwijl ze de keuken binnen kwam lopen. Ik draaide me om naar haar, niet in staat om wat te zeggen. Haar ogen waren rood, gevuld met tranen. Ik liep op haar af, mijn armen uitgestrekt. Ze legde haar hoofd neer op mijn schouder en begon hevig te huilen. 'Het komt allemaal goed lieverd', probeerde ik haar te sussen. Eerst sussen, dan boos worden en om uitleg vragen. Die manier werkte altijd het beste Maira. Een paar minuten later werd het gehuil minder en wrikte ze zich los uit onze omhelzing. Ze schoof een stoel naar achter en ging zitten aan de eettafel, met haar handen in haar hoofd. 'Van wie ben je zwanger?', vroeg ik, terwijl ik een lichte trilling in mijn stem voelde. Het bleef even stil, ze snikte nog wat en haalde haar neus op. 'Je gaat me toch niet geloven', zei ze, terwijl ze haar hoofd in haar liet rusten. 'Ken je Abel nog?' Mijn hart sloeg een paar slagen over en even werd ik duizelig. Ik moes...
Een reactie posten
Meer lezen

Het gezicht

Ik heb geen idee wat er vanochtend is gebeurd, maar volgens mij word ik gek. Ik heb besloten om het vast te leggen, zodat ik niet kan gaan twijfelen aan mijzelf en dat jullie hopelijk een verklaring hebben. Mijn handen zijn nat van het zweet en mijn mond is droog. De voordeur sloeg eerst hard dicht en daarna hoorde ik iemand de hal door rennen. De voetstappen stopten voor mijn kamer, maar toen ik voorzichtig de deur open deed was er niemand te zien. Er kan verder niemand mijn appartement in en dat is juist het enge. Ik woon alleen, ik heb geen huisgenoten of iemand anders die de sleutels van mijn appartement heeft. Wat er dus in mijn huis is geweest, of nog steeds is, ik zou het niet weten maar het kan zelf naar binnen.. Ik heb wel eens eerder gehad dat er onverklaarbare dingen gebeuren in mijn huis. Zo verschuift er wel eens een potje, wanneer ik er net niet naar kijk. Of het scherm van mijn telefoon wat opeens aan springt, terwijl er helemaal g...
Een reactie posten
Meer lezen

[BizarBericht] Dit zal je leren

Soms lees je wel eens een bizar bericht in de krant. Je vraagt je af wat er aan vooraf ging, of misschien hoe het is afgelopen. In de kopjes met [BizarBericht] zal ik je mijn versie van het verhaal vertellen!   Mariana loopt op haar tenen door verschillenden straten, als een schaduw, die haar man achtervolgt. Ze heeft geen idee waar hij naartoe gaat. Deze buurt is totaal onbekend voor haar. Hij gaat weer een hoek om, het volgende straatje in. Ze sluipt naar de hoek van de straat en gluurt om de hoek. Hij is al bijna weer de volgende hoek om, wanneer hij zich plots omdraait. Ze trekt haar hoofd terug en voelt haar hart kloppen in haar keel. Ze blijft nog even staan, bang om zo snel alweer te kijken. Na een aantal seconden spiekt ze toch om het hoekje en haar man is niet meer te zien. Ze rent naar het einde van het straatje, het geluid van haar hakken weerkaatst tegen de muren van de huizen. Op het punt waar haar man stilstond, kijkt ze weer de hoek om. Daar ziet ze hem no...
Een reactie posten
Meer lezen