Korte verhalen

'Gaat het wel goed met jullie?', vraagt Steffy bezorgd aan haar opa en oma als ze hun doodstil ziet zitten op de bank. 'Er kwam net iemand tegenover ons zitten. Een meisje. Van jou leeftijd. Ze leek precies op jou. Alleen zat haar hoofd helemaal onder het bloed'. De krakerige stem van haar oma's stem stokt, en ze begint te snikken. Ze horen de bel gaan en Steffy loopt naar de deur. Ze wist dat de enge makelaar zou komen. Ze gaat hem voor naar de woonkamer en Steffy gaat op de stoel tegenover haar grootouders zitten. 'Zo,' begint de makelaar,' dus jullie hebben eindelijk besloten om het dan toch te verkopen?' Haar oma kijkt boos zijn richting op en zegt: 'Heeft u al een plekje voor ons gevonden dan?' 'Hmm, interessante vraag. Jullie moeten in principe natuurlijk ergens naar toe. Maar we kunnen ook niet te lang wachten met het verkopen van dit huis,' zegt de makelaar ongeïnteresseerd. 'Jullie weten hopelijk wel dat dit huis m...

Dadelijk is de presentatie van mijn nieuwe boek. Ik moet nog even mijn spullen bij elkaar pakken, dan kan ik gaan. Volgens mijn uitgever zal het erg druk zijn en ik kijk uit naar alle positieve reacties. Ik stap zenuwachtig in mijn auto, mijn speech ondertussen herhalend als een mantra.  Wanneer ik aankom is het al erg druk. Er staan al een stuk of 20 auto's en mijn zenuwen worden erger. Ik stap de grote ruimte binnen. Het is mooi aangekleed, zoals ik het aan heb gegeven. Ik zie mijn uitgever staan en loop snel naar hem toe. 'He hallo Madeleine! Je bent nog een beetje vroeg, we beginnen over 20 minuten,' zegt hij vriendelijk. Omdat het nog zo lang duurt, loop ik richting de bar en vraag om een wijntje. Ik drink de wijn snel op, in de hoop dat mijn zenuwen wat minder worden. De zaal stroomt langzaam vol, ik zie bijna geen bekende van me.  Er word op de microfoon geklopt en ik zie dat mijn uitgever op het podium staat. Het is al bijna tijd voor mijn presentatie! Snel herhaa...

John heeft net zijn handtekening onder de koopovereenkomst gezet. Het is een oud huis, waar al 5 jaar niemand meer woont. Onkruid komt tot aan je knieën in de tuin, en de deuren hangen scheef hun voegen. Juist daardoor is John voor het huis gevallen. Het opruimen, het verzorgen en het eindresultaat vind hij heel leuk om te doen, als aannemer zijnde. Hij krijgt al meteen de sleutel mee, en hij begint de wandeling naar zijn prachtstuk. Zijn oude huis is ook al verkocht, daar moet hij volgende week uit. Gelukkig geeft hem dit wat ruimte om in ieder geval wat rotzooi op te ruimen, zodat hij er zijn eigen spullen in kwijt kan. Hij loopt een rondje om het huis en knikt goedkeurend. In de tuin naast hem hoort hij 2 kinderen lachen, een vrouw staat voor zijn tuinhek. Wanneer ze ziet dat John haar ziet, trekt ze zich snel weer terug. John stoort zich er verder niet aan, hij heeft immers genoeg aan zijn hoofd de eerst volgende tijd. De eerste klus zal het opruimen van de slaapkam...

Het is 2 uur 's nachts en tot nu verloopt de nachtdienst van Denise rustig. Er waren op de avond een aantal mensen gekomen om te tanken en sigaretten te halen, maar echt druk was het niet.  Denise zit in haar stoel een beetje voor haar uit te staren naar de weinige auto's die het tankstation passeren. Ze hoort dat de oven af gaat, de appelflappen zijn eindelijk klaar.  Ze controleert nog een keer of haar deur op slot zit en loopt vervolgens naar achter. Ze ruikt de geur van de heerlijke appelflappen, waar de geur van de croissantjes ook nog doorheen komt. In de ene ovenwant zit een gat, dus ze moet uitkijken als ze de appelflappen er uit haalt. Toch steekt haar pink er door heen en ze voelt de hitte van de ovenplaat. Ze schrikt en laat de plaat los, de appelflappen vallen op de grond. Snel doet ze haar vinger onder de kraan. Denise kijkt naar de appelflappen op de grond en ziet dat ze er nog goed uitzien. Nadat haar vinger is afgekoeld raapt ze ze op en legt ze op ...

Ik voelde op mijn achterhoofd, haalde mijn vingers naar mijn gezicht. Mijn hand zat vol met bloed en ik schrok.  Ik besefte dat ik gewoon in bed lag, en vroeg me af wat er was gebeurd. Het licht werkte niet meer, toen ik het probeerde aan te doen. Ik keek opzij, zag mijn broertje naast me liggen in een plas bloed. 'Nee! Nee,' gilde ik wanhopig en begon te huilen.  Ik probeerde op te staan uit bed om naar hem toe te lopen, maar een helse pijn schoot door mijn onderlichaam en enkel. Mijn enkel stond in een vreemde hoek, werd er misselijk van als ik er naar keek.  Ik sleepte mezelf naar het bed van mijn broertje, die met zijn ogen open lag. De hete tranen voelde ik over mijn wangen lopen, mijn gedachten vol onbegrip.  'Wat is er gebeurd. Wie heeft ons dit aangedaan?,' gilde ik door de slaapkamer. Ook al verwachtte ik geen antwoord, toch dacht ik de geruststellende stem van mijn moeder te horen. Maar dat kon niet.  Mijn ouders zaten ver weg in Japa...

Ik word wakker en wrijf in mijn ogen. Ik voel een puistje, vlak naast mijn oog. Wat een slecht begin van deze dag. Ik stap uit bed, loop naar mijn eigen badkamer. Als het goed is zou de butler zo mijn ontbijt wel klaar moeten hebben. De moeheid is een beetje van me afgevallen en ik stap uit de douche. Ik kijk in de spiegel en zie dat ik het puistje uit moet knijpen. Heel mijn gezicht ziet er vlekkerig uit en ik vervloek de chocola die ik gister heb gegeten. 'Rachel, je ontbijt is klaar,' roept Dennis. 'Ik kom eraan!,' roep ik terug.  Smeer nog een laatste laag foundation op mijn gezicht, nu ziet het er iets beter uit.  Wanneer ik beneden kom zegt Dennis: 'Juffrouw, u heeft een puistje op uw voorhoofd die wel wat verzorging kan gebruiken'. 'Een puist op mijn voorhoofd? Daar zat net nog niets! En ik heb een aantal lagen foundation op gedaan,' zeg ik verbaasd. Ik vraag me af hoe het kan dat ik opeens zoveel puistjes heb. Ik kijk nog een keer in de spiege...

Ik hoor een harde klap, alsof er iets kapot gaat. Ik hoor mensen gillen, mijn moeder duikt achter mijn vader weg. Ik hoor de lucht sirenes, vind het eigenlijk wel leuk klinken. Mijn moeder trekt me naar haar toe, snap niet wat er gebeurd. 'Waarom mag ik niet met mijn vriendjes spelen mama?,' vraag ik mijn moeder. Mijn moeder kijkt mij met grote ogen aan en zegt: 'Omdat het nu een beetje gevaarlijk is buiten, ga maar lekker bij papa op schoot zitten'. Ik word op schoot getrokken en mijn vader drukt me dicht tegen hem aan. Er volgt nog een harde klap, ik voel een schok door mijn vader's lichaam gaan, mijn moeder geeft een gil. Ik weet nog steeds niet wat er aan de hand is. Mijn vader zet me bij mijn moeder op schoot en hij loopt naar buiten. 'Ga toch alsjeblieft niet nu naar buiten!,' roept mijn moeder hem na. 'Ik moet nu naar buiten,' zegt mijn vader,' ik moet weten wat er met mijn dorpelingen aan de hand is.  Als opperhoofd kan ik niet s...

De wereld is koud, zo vroeg in de morgen. Mijn voetstappen laten sporen achter in de maagdelijke sneeuw. De mist hangt als een dikke deken om me heen,  zorgt ervoor dat ik tot ongeveer 10 meter voor me kan kijken. Het laat dikke druppels in mijn wimpers en wenkbrauwen achter. Er is niets te horen, de wereld gedempt. Ik loop, maar weet niet waar naar toe. Ik zie eenden voetstappen naast me, ze leiden naar het bevroren water. Blijf naast de voetstapjes lopen, sta nu aan de waterkant. Het ijs roept me, wil dat ik op haar kom staan. Ik stap op het ijs, hoor het kraken onder mijn gewicht. Voetje voor voetje schuifel ik verder. Het ijs begint heviger te protesteren. Ik voel eerst dat mijn voeten nat worden, vervolgens zak ik helemaal door het ijs. De wereld om me heen, nog steeds leeg, kan het door het ijs zien. Kou sluit zich om me heen, het voelt best prettig. Mijn hart gaat trager kloppen. In dit dorp, in deze stilte, was altijd weinig te beleven. Ik laat mijn lichaam...

De achtbaan gaat steeds sneller. Ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen. Mijn beugels zitten niet goed vast. Voel hoe ze steeds meer loskomen. Nog een loop, houdt dit dan nooit op? De beugels gaan weer een stukje verder open. Vraag me af of dit hoort. Over de kop en weer verder. Kan nu bijna onder de beugel doorglippen. Nog een paar seconden, dan is het over. De laatste loop. Voel hoe mijn beugel nu echt loskomt. Grijp me vast aan de stalen versteviging. Mijn andere hand vast aan het been van mijn vriendin. Hou het niet meer vol. Moet toch nog even volhouden. Daar is het eind. Handen trekken me los uit mijn verkrampte greep. Even word het zwart voor mijn ogen.

Hij stapt de trein in en John is blij dat hij eindelijk weer terug in Nederland is. Dan kan hij vanavond weer lekker in zijn eigen bed slapen. Hij loopt vanaf het station naar huis en ziet van een afstandje dat er iets aan de hand is in zijn straat. Hij begint wat sneller te lopen, het is wel erg dichtbij zijn huis. Er staan 2 politie auto's voor zijn deur en 3 agenten staan bij het tuinhek. Één van hen ziet John aankomen en vraagt: 'Bent u toevallig meneer Stooms?' Hij knikt en kijkt de politieman aan. Hij kijkt naar zijn voordeur en ziet dat die is opengebroken. Ook een aantal ruiten zijn kapot. 'Wat is er aan de hand?', vraagt John. 'Er hebben hier een aantal mensen een feestje gehouden. Waar komt u nu vandaan?', vraagt de politieman. 'Ik kom zojuist van het vliegveld, ik ben op zakenreis naar Polen geweest', antwoord hij. 'Oké, en kan uw baas dat bevestigen?' Nou, ik heb hier mijn ticket, als dat ook voldoende is', zegt Joh...

Overal hangen pamfletten van mijn lieve kleine jongen. Diederik is ondertussen al een week verdwenen, er ontbreekt elk spoor. Miranda zit levenloos op de bank, staart naar een foto van hem. Ze voelt dat hij nog in leven is, iets in haar zegt dat. Ze hoort de deurbel gaan, maar ze reageert er niet op. De politie heeft tenslotte haar sleutels, dus waarom zou ze die grote moeite doen? Weer gaat de deurbel, dit maal gaat hij langer en indringender. Met een zucht staat Miranda op, loopt licht gebogen naar de deur. Ze opent de deur, en daar staat hij. Haar kleine jongen. Gescheurde lippen, onder de modder, zijn ene oog dichtgeslagen. Ze omhelst hem krachtig, maar hij reageert er niet op. Ze begint te huilen, haar hart stroomt over van geluk. Hij is weer terug! Ze kan het niet geloven! 'Gaat alles goed lieve jongen? Wat is er er gebeurd? Waar heb je al die tijd gezeten? Met wie was je? Het enige antwoord dat ze kreeg was dat hij zwijgend zijn schouders ophaalde. 'Kom, ...

Merel wordt wakker. Ze hoort vaag de stem van haar dokter. Ze probeert haar ogen open te doen, maar deze zijn nog steeds dicht geplakt. Ze kan niet bewegen, ze is nog helemaal verdoofd. Merel komt langzaam wat meer bij haar positieven en hoort de dokter nu duidelijk. 'Oké, we gaan beginnen met de keizersnede. Mag ik de scalpel?' Merel luistert vol ongeloof. Ze moeten nog met haar operatie beginnen terwijl ze alweer wakker is?! Op dat moment voelt ze een helse pijn in haar onderbuik, die doortrekt naar boven. Haar buik word open gesneden over de blauwe lijn die de dokter ervoor op haar buik had getekend! 'De hartslag gaat flink omhoog dokter', hoort Merel de anesthesist zeggen. 'Natuurlijk gaat mijn hartslag omhoog! Ik ben verdomme wakker jongens!', wil Merel schreeuwen. Er komt geen geluid uit haar keel. 'Oké, de incisie is klaar. Laten we deze baby ter wereld helpen', zegt de dokter na een paar seconden. Merel voelt zich flauw en de...

Sandy ziet dat haar favoriete legging weer in de kast hangt. Ze trekt hem aan, samen met een lang roze t-shirt. Het fijne aan deze legging is dat hij niet uit lubbert, en alleen maar strakker lijkt te gaan zitten. Ook al trekt ze hem 3 keer per week aan! Vanavond heeft ze een verjaardagsfeest van haar nieuwe vriendje en ze wil er prima uitzien. Haar haar is gedaan, haar nagels zijn bijgewerkt en ook haar make-up ziet er goed uit. Ze kijkt nog een keer tevreden in de spiegel en neemt de trap naar beneden om haar fiets te pakken. Berend geeft zijn feestje in het centrum, een fietstochtje van ongeveer 10 minuten. Ze stapt van haar fiets als ze aankomt en ze voelt dat de legging ondertussen wel heel strak is gaan zitten. 'Het zal wel komen door het zweten van het fietsen,' denkt ze bij zichzelf. Ze probeert hem wat losser te trekken, maar hij lijkt alleen maar strakker te gaan zitten. 'Hé Sandy!' Ze draait zich om en ziet Berend op haar af komen lopen. Als antwoord ...

Mijn rug begint pijn te doen en zak verder onderuit op de bank. Ik probeer over mijn buik naar de televisie te kijken, maar na bijna 9 maanden is die aardig dik. Ik wrijf liefdevol over mijn buik. Ik ben over 2 dagen uitgerekend, ben al best nerveus. Mijn tassen staan ingepakt bij de deur, mijn man werkt thuis. Ik voel een steek in mijn onderbuik, laat een diepe zucht ontsnappen. De baby wil er uit, ik voel het. 'Douwe,' roep ik,' het is zover! We moeten naar het ziekenhuis!' Ik zie Douwe aan komen rennen, pakt de tassen. Sta op van de bank en sleep mezelf naar de achterbank van de auto. Douwe rijdt snel, maar niet te hard. Ik word met een rolstoel naar mijn kamer gebracht, en wens dat de baby er al is. Na 12 uur ellende kijk ik in die mooie blauwe oogjes. Isabel is een hele mooie meid en ligt tevreden op mijn borst te slapen. Ze hebben mij vandaag onder de douche gezet, dat ging niet zonder problemen. Ik kan niet goed staan, ik voel me helemaal beurs. I...

Inge zou voor 2 weken bij haar tante gaan logeren, die ze nog nooit had gezien. Ze hoopte dat het leuk zou worden en ze verheugde zich er ontzettend op. Inge moest lang in de trein zitten en verveelde zich.  Na 2 uur hoorde ze de stem van de conducteur door de speakers: 'Dames en heren, we zijn zojuist aangekomen in Kopens. Inge pakte haar bagage en stapte de trein uit. Ze keek om haar heen. Het kleine stationnetje lag er verlaten bij.  Tante Marla zou haar op komen halen bij het station, had ze gezegd.   Plotseling voelde ze dat er op haar schouder werd getikt en een stem zei: 'Jij bent vast Inge?' Inge draaide zich om en keek in het gezicht van een kleine vrouw met grijze haren. Ze was niet meer de jongste, wat  duidelijk te zien was aan de rimpels in haar gezicht.  De vrouw zei: 'Ik ben Marla, je tante. Volg mij maar.' Zonder iets te zeggen liep Inge achter de vrouw aan. 20 minuten later stonden ze voor een huis dat er verlaten bij lag. De grote tuin moes...

Suzan zat samen met haar vriend Kevin in een vakantiehuisje op Mallorca. Ze hadden het erg naar hun zin, vooral de rust was goed voor ze. Tot vanavond. Ze hadden nieuwe buren naast hun, die vandaag waren aangekomen. Suzan hoorde de hele dag keiharde muziek en begon zich te irriteren. Ook Kevin was er niet blij mee, hij kon zich slecht concentreren op zijn boek. Het was 8 uur toen Kevin besloot dat het genoeg was, en hij naar de buren toe ging. Hij belde aan, zich afvragend of ze de bel wel zouden horen met al die herrie. Kevin liep om het huis en probeerde door een kier van het gordijn naar binnen te kijken. Hij zag een naakte man op een stoel zit, met veel verwondingen over zijn lichaam. Kevin schrok er van en wist even niet wat hij moest doen. Hij rende terug naar het huisje en vertelde het aan Suzan. 'Vandaar dat ze de hele dag die muziek zo hard hadden staan, dan konden we hem niet horen schreeuwen,' zei ze met angstige ogen. 'We moeten de politie bellen, of...

Rick stapte aan boord van de Boeing 737. Hij was altijd al een beetje angstig om te vliegen, maar hij moest voor een zakenreis naar Amerika. De stewardess legde de veiligheidsvoorschriften uit, maar Rick luisterde niet. Er landde net een vliegtuig, en dat vond hij veel interessanter. Hij voelde hoe de kleine wieltjes in beweging kwamen onder hem, en hij vroeg zich af hoe die wieltjes dat hele vliegtuig konden dragen. Ze reden naar de landingsbaan, en het vliegtuig maakte vaart. Toen ze opstegen had Rick het gevoel dat hij in zijn stoel werd gedrukt en hij werd misselijk. Toen ze eindelijk wat hoger waren, kreeg hij last van zijn oren. Hij begon driftig op zijn kauwgom te kauwen. Naast hem zat een ouder echtpaar vrolijk te praten over hun vakantie die er aan zat te komen in Los Angeles. Rick probeerde zich te concentreren op hun gesprek, maar de misselijkheid ging niet weg. Na 2 uur keek Rick uit zijn raampje en hij zag alleen maar zee. Ze hadden veel last van turbulentie en da...

Ik hoor de muziek in mijn oren dreunen. Sta met een meisje te zoenen, maar weet niet wie ze is. De pilletjes gaan hun werk doen. Voel mijn hartslag stijgen. Het meisje loopt van me weg en ik neem een slok rum. Ik weet dat pilletjes en alcohol niet goed samen gaan, maar ik kan ook niet de hele avond cola drinken. Ik wankel naar de dansvloer en sta in extase te dansen. Mijn lichaam voelt raar en ik zie een arm voor mijn hoofd. Als ik de arm naar beneden duw, merk ik dat het mijn eigen arm is. Ik gooi de rum over me heen en voel een moment van verfrissing. Wat voel ik me vrij! De muziek gaat harder spelen en de lasershow gaat beginnen. Ik heb moeite met rechtop te blijven staan. Loop langzaam richting de bar en ga naar de lasershow kijken,  zie de lichten aan me voorbij flitsen, word er misselijk van. De lichten gaan maar door, laat me langzaam van de barkruk afzakken. Zoek een weg naar de wc, door al die dansende lichamen. Langzaam komt het gal omhoog in mijn keel....

Maaike loopt door de stad met haar vriendin Sjanet. Ze hebben al aardig wat gescoord aan kleding en schoenen. 'Zullen we een terrasje pakken?', oppert Sjanet 'Is goed, ik verga ondertussen van de dorst', zegt Maaike lachend. Terwijl ze een plekje zoeken op het terras ziet Sjanet de man van Maaike zitten. 'Hé Maaike, daar zit Tom!' Maaike draait zich om en ziet hem zitten. Hij heeft hun nog niet gezien en ze besluiten bij hem te gaan zitten. Tom kijkt op terwijl ze aan het tafeltje gaan zitten, en Maaike ziet dat hij heel lief naar lacht naar Sjanet. Ze besluit er geen aandacht aan te besteden en gaat zitten. Het is een kleine tafel, maar Sjanet zit wel erg dicht bij Tom, merkt Maaike alweer op. Na 2 drankjes wil Maaike naar huis. Ze heeft er genoeg van dat Sjanet zo raar doet bij haar man. Terwijl ze het terras aflopen vraagt Maaike: 'waarom zat je zo te slijmen tegen Tom?' 'Ooh,' zegt Sjanet,' deed ik dat?' 'Ja, en ik von...

3 weken geleden kreeg Irene een uitnodiging om met de zaak een cruise te maken. Alles was geheel op kosten van de baas, dus kon ze uiteraard niet weigeren. Nu stond ze met haar collega Chantal in de rij om de tickets te controleren. Chantal was aan het praten tegen Irene, maar ze luisterde niet echt. Ze keek wat om zich heen en zag een aantal leuke jongens. Chantal merkte dat Irene niet meer naar haar luisterde en ze volgde Irene's blik. Chantal tikte haar aan en zei: 'ik weet zeker dat je die middelste jongen gaat proberen te versieren'. Irene keek haar aan. 'Nee, ik vind die jongen aan de rechterkant eigenlijk leuker'.  Ze mochten de boot op en werden naar hun hut gebracht. Het was een klein hutje, maar gelukkig hadden ze ruimte genoeg op het schip zelf. Op de 3e avond hadden Irene en Chantal weer afgesproken met de jongens die ze aan wal al zagen. Hun namen waren Mitchell en Tobi. Irene was als een blok voor Mitchell gevallen. Door de drank en de gebeurte...

Wanneer ik 's ochtends wakker word, is er nog niemand wakker. I k hou van de mooie ochtendlucht, en ik loop naar de deur. Als ik buiten kom, stap ik in een witte wereld. Alles klinkt gedempt en er is nog geen verkeer. Ik laat de stilte even over me heen komen, en zet mijn eerste stapjes in het witte sneeuw. Het voelt koud, mijn haren gaan overeind staan. Ik ren naar het dorp toe, en zie daar in de winkelruiten dat de sneeuw achter mijn voeten omhoog komt. Ik weet dat er een leuke speelplaats is in het dorp, en ik vervolg mijn weg. Ik loop onder het poortje door en ik zie dat de speeltjes allemaal bedekt zijn met een laag sneeuw. Ik weet niet of ik daar wel op wil spelen. De sneeuw is zo koud! Ik zie dat er 2 mensen op een bankje zitten, en ik loop behoedzaam naar ze toe. Opeens voel ik een stekende pijn in mijn rechtervoet en ik geef een gil van de pijn. Ik kijk naar beneden en ik zie bloed. Één van de 2 mensen staat snel op, en tilt me op. Ik word op een s...

Lola liep op de kermis, samen met haar vriend Michiel. Het was al aan de late kant en ze waren al in een aantal attracties geweest. Het spookhuis hadden ze voor het laatst bewaard, want dat is natuurlijk alleen maar leuk als het buiten ook donker is. Ze liepen richting het spookhuis en zagen dat ze niet de enige waren die het spookhuis voor het laatst hadden bewaard. Nadat ze 10 minuten in de rij hadden gestaan, zagen ze de entree. De man noteerde alle namen wie er in ging, en bij de uitgang werden de namen ook opgeschreven. Dat gaf Lola een wat veiliger gevoel, maar ze ging toch nog wat dichterbij Michiel staan. Toen ze eenmaal in het spookhuis waren zei Michiel: 'als jij nou het ene pad neemt, dan neem ik het andere. Dan zien we elkaar bij het eind weer terug'. Lola keek hem met grote ogen aan en vroeg: 'waarom lopen we niet samen? Ik vind dit hartstikke eng!' Michiel was al vooruit gelopen naar het andere pad en riep: 'Het zal allemaal wel meevallen. Je kan t...

De bel ging en Sofie liep naar de deur toe. Ze wist dat het Jack was, haar internetdate. 'Wat zie je er prachtig uit!', zei Jack terwijl Sofie de bloemen aannam. Ze bloosde en zei: 'Doe maar alsof je thuis bent, dan ga ik even de bloemen in het water zetten'. Ze loodste hem naar de woonkamer en hij nam plaats op de sofa. Terwijl ze de bloemen aan het schoonmaken was in de keuken, hoorde ze hem rondlopen en wat gerommel. 'Gaat alles goed daar Jack?' 'Ja hoor, ik liet mijn telefoon uit mijn zak vallen', riep hij terug vanuit de woonkamer. Terwijl ze de bloemen schikte, kwam Jack de keuken in. 'Zo, dat ziet er bijna net zo mooi uit als jij! Vind je het erg als ik even terug ga naar de auto om je cadeau te pakken? Die ben ik denk ik door de zenuwen vergeten', zei hij lichtelijk beschaamd. 'Ja natuurlijk,' zei Sofie en ze bedacht zich wat een schat het was. Nadat ze twee wijntjes had ingeschonken, ging ze naast hem op de bank zitte...

Tegen de tijd dat de ambulance arriveerde, was het al te laat. De bijrijder was al overleden. De bestuurder was zwaar gewond en moest uit de auto worden gesneden door de brandweer. Trauma arts Ellie stond erbij, en schrok ontzettend van hoe de auto was ingeklapt als een harmonica. Ze zag dat de auto tegen een stenen muur van een loods was aangereden. Ze brachten de bestuurder naar het ziekenhuis. Ellie kon niet eens zeggen of het een man of vrouw was, door alle glasscherven van de autoruit die het gezicht hadden verminkt. Opeens begonnen de monitoren in de ambulance hard te piepen en Ellie greep meteen in. Na 2 minuten zei ze tegen de bestuurder van de ambulance: 'Zet de sirenes maar uit'.